Verdriet

Ieder mens heeft het....maar wat doen we toch ons best om het te verbergen!

 

Tja, als geen ander weet ik hoe dit is. Alles maar doen om de buitenwereld te laten zien dat ik het wel red...niemand die het mag zien, want o wee..... 

 

Waarom doet de mens toch zo zijn best om zijn verdriet te verbergen? Is het schaamte? Is het de zogenaamde ‘kwetsbaarheid’? 

 

Of is het omdat je bang bent dat het ‘beeld van jezelf’ dat je neerzet naar de ander, helemaal in elkaar dondert en de ander krijgt te zien hoe de dingen werkelijk voor jou zijn?

 

Zelf zie ik het verdriet inmiddels als een toegangspoort naar het wezenlijke in mezelf. Het laat me zien waar ik nog niet verbonden ben met mijn kracht...het weten in mezelf.

 

Als je zover bent dat niks de ‘boel’ meer kan verbergen, dan geef jij jezelf over....je geeft je over aan....’dat wat er is’.....je laat alles even zijn en je accepteert dat de tranen vloeien, je het allemaal niet meer weet. 

Juist dan ontstaat er een ‘ontvankelijkheid’ en kan er van binnen uit omhoog komen wat werkelijk bij je hoort.

 

Weet je nog hoe je, na de opluchting van zo'n huilbui, ineens weer wist hoe je ermee verder wilde? 

Het is je wezen, je werkelijke zelf, die je even aangeeft wat er werkelijk bij je hoort. Vaak is het iets dat je besluit om anders te gaan doen in het contact met de mensen om je heen. Want laten we wel zijn, het zijn vaak de relaties met anderen waarin we vaak het verdriet ‘oplopen’.... 

 

Juist dit verdriet is een wegwijzer voor jou. Het zegt je wat je nog te leren hebt; dat jij jezelf nog niet helemaal kent en je verstrikt bent geraakt in het ‘hoog houden’ van het beeld dat je denkt/zegt te zijn naar jezelf en andere mensen toe. 

En dat is natuurlijk best even vreemd....alles in je is geneigd om bij dat verdriet vandaan te blijven, terwijl, om je beter te voelen en verder te komen in je proces, je er juist naartoe moet! 

 

Mijn ervaring is dat hoe bewuster ik mijn eigen verdriet opzoek, erbij stilsta en mezelf er vragen over kan stellen, hoe sneller ik weer bij mijn kracht kom.

Hoe langer ik erbij vandaan blijf en mezelf afhankelijk blijf maken van de buitenwereld om ermee in contact te komen, hoe onrustiger ik word.... 

 

Kijk eens naar jouw verdriet, zoek het eens op...wat wil het je zeggen?